Nazwa „wyposażenie” funkcjonujące na gruncie przepisów podatkowych, w ustawie o rachunkowości jest określana jako majątek niskocenny. Są nimi składniki majątku o niskiej jednostkowej wartości, ale spełniające kryteria uznania ich za środki trwałe, które można albo zaliczyć do środków trwałych, albo w ramach uproszczeń przyjętych w polityce rachunkowości do kosztów bieżącego okresu.