Podatek odroczony jest związany z różnicami między ujęciem kosztów i przychodów według prawa podatkowego i prawa bilansowego. Możemy mieć do czynienia z różnicami trwałymi oraz różnicami przejściowymi i właśnie te drugie powodują potrzebę wyliczenia podatku odroczonego, a dokładniej mówiąc rezerw bądź aktyw z tytułu podatku odroczonego.
Czym są różnice przejściowe?
Różnice przejściowe wynikają z tymczasowego ujęcia w inny sposób przychodów i kosztów na gruncie prawa bilansowego i podatkowego. Jednak ostateczny wynik z danego zdarzenia będzie taki sam. Przykładem są inne stawki amortyzacyjne. Jeśli amortyzujemy stawką wyższą dla celów podatkowych niż dla bilansowych, w trakcie amortyzacji powstaną nam różnice kursowe ponieważ wartość bilansowa i podatkowa naszego środka trwałego będzie inna. Ostatecznie gdy zakończymy amortyzację zarówno dla celów bilansowych i podatkowych – wartość netto środka trwałego w obu ujęciach będzie wynosić 0 zł.
Różnice przejściowe – są ewidencjonowane nie tylko na moment powstania, ale również na moment ich odwrócenia, z podziałem na poszczególne lata. W sprawozdaniu finansowym wykazuje się podatek dochodowy, na który oprócz części bieżącej podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego, składa się również część odroczona.
Kogo dotyczy podatek odroczony?
Właściwie wszystkich podatników podatku dochodowego. Jednak ustawa o rachunkowości przewiduje zwolnienie z wyznaczania rezerw i aktywów z tytułu podatku odroczonego dla jednostek
o statusie jednostki małej lub mikro.
Jednostką mała jest podmiot, który nie przekroczył 2 z 3 limitów, a mianowicie:
sumy bilansowej 25,5 mln zł;
Kwoty przychodów z tytułu sprzedaży towarów, materiałów, usług – 51 mln zł;
Zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty – 50 osób.
ALE UWAGA!
Jednak należy pamiętać, że nie wystarczy nie przekroczyć limitów, aby nasz podmiot był zwolniony z wyznaczania aktywów i rezerw na podatek odroczony. Aby jednostka mogła skorzystać z uproszczeń, konieczna jest uchwała o przyjęciu statusu małej jednostki oraz stosowaniu uproszczeń.