Wyposażenie czyli aktywa niskocenne – ujęcie bilansowe i podatkowe

Nazwa „wyposażenie” funkcjonujące na gruncie przepisów podatkowych, w ustawie o rachunkowości jest określana jako majątek niskocenny.

Są nimi składniki majątku o niskiej jednostkowej wartości, ale spełniające kryteria uznania ich za środki trwałe, które można albo zaliczyć do środków trwałych, albo w ramach uproszczeń przyjętych w polityce rachunkowości do kosztów bieżącego okresu.

Jaki jest limit dla aktywów niskocennych?

W ustawie o rachunkowości nie określono wartości, która decyduje o zakwalifikowaniu wydatku jako środka trwałego. Decydującym czynnikiem są przyjęte zasady rachunkowości przez kierownika jednostki. To z tego dokumentu będzie wynikać do jakiej kwoty zakupione środki trwałe będą podlegać odpisaniu w koszty w dacie zakupu. Wpływ na przyjęte zasady rachunkowości. W tym zakresie będzie miała również specyfika jednostki gospodarczej. Inne znaczenie będzie miał zakup stołu dla jednostki będącej restauracją a inny w jednostce, w której jest jeden stół. Zbiorczo bowiem stoły w restauracji, będą stanowić już znaczną kwotę.

Aktywa niskocenne w przepisach podatkowych

Aktywa niskocenne w przepisach podatkowych

Obecnie w przypadku zakupu środków trwałych o wartości nie przekraczającej 10 tys. Zł podatnik może wybrać:

1. Jednorazową amortyzację w dacie zakupu lub
2. Amortyzowanie środka trwałego na zasadach ogólnych.

To od podatnika więc będzie zależało w jaki sposób wykaże zakup niskocennego środka trwałego.

Pamiętajmy, że nowy limit dotyczy środków trwałych przyjętych do używania po 31.12.2017 r.

Składniki majątku o dużej wartości, ale używane krócej niż rok

Co w przypadku, gdy nabywamy składnik majątku który w zakresie wartości przekracza próg istotności przyjęty jako granicę uznania go za środek trwały?

W takim przypadku zgodnie z ustawą o rachunkowości, nabycie zostanie zakwalifikowane w zależności od sytuacji do:

1. Towarów lub
2. Kosztu wytworzenia produktu/usługi lub
3. Kosztów bieżącego okresu.