Ulga za złe długi

Z dniem 1 stycznia 2020 r. wchodzi w życie  ustawa o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych. Prowadzi ona do szeregu zmian w innych ustawach m. in. w ustawach regulujących podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatek od osób prawnych.

Jakie nowości?

Z nowości jakie zachodzą w systemie podatkowym jest wprowadzenie w PIT i CIT konstrukcji tzw. ulgi za złe długi, która funkcjonuje już w przypadku podatku od towarów i usług (VAT).

Pozwoli to na dokonanie korekty podstawy opodatkowania w przypadku braku terminowych płatności od kontrahentów.

Co z tego wynika?

Podstawa obliczenia podatku będzie od tej pory mogła być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, która nie została uregulowana lub zbyta.

Z kolei w przypadku kosztów uzyskania przychodów brak uregulowania zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego skutkować będzie obowiązkowym zwiększeniem podstawy opodatkowania.

Zmniejszenia lub zwiększenia podstawy opodatkowania dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Dodatkowe kryteria

Oprócz 90 dniowego upływu terminu do zapłaty konieczne do zastosowania ulgi będzie spełnienie łącznie następujących 3 warunków:

1) dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

2) od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę – gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;

3) transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku, gdy po roku podatkowym, za który dokonano zmniejszenia albo zwiększenia, wierzytelność zostanie uregulowana lub zbyta, podatnik obowiązany jest do zwiększenia podstawy obliczenia podatku lub zmniejszenia straty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.

 

Podziel się!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *